Het Europees Hof van Justitie ziet de uitsluiting van de verkoop via internet als mededingingsbeperkend indien die contractbepaling niet objectief gerechtvaardigd is. Ondermeer volgende argumenten werden door de Europese rechtspraak reeds verworpen ter rechtvaardiging van een verbod van verkoop via internet : de noodzaak tot persoonlijk advies, de bescherming tegen verkeerd gebruik van de producten of nog de instandhouding van een prestigieus imago. Verder stelde het Europees Hof dat de verkoop via internet niet beschouwd kan worden als een verkoop vanuit een niet-erkende plaats van vestiging, waardoor de mededingingsbeperking niet kan genieten van de bestaande groepsvrijstelling voor bepaalde verticale overeenkomsten (art. 4, sub c Verordening nr. 2790/1999, thans artikel 4, sub c Verordening nr. 330/2010). Verkoop via internet is daarentegen volgens het Europees Hof van Justitie enkel te beschouwen als een verkoopsmethode.
Benoit Simpelaere, partner bij DBB, stelt dat indien men dus de internetverkoop wenst uit te sluiten in een franchiseovereenkomst, bijzondere aandacht zal dienen besteed te worden aan de formulering van de desbetreffende contractsbepalingen opdat men de mededingingsbeperking kan brengen onder de individuele vrijstelling in toepassing van de wettelijke uitzondering van artikel 101, lid 3 VWEU.
Daarbij dient voor ogen gehouden te worden dat zo de geldigheid van de bepaling wordt betwist op basis van de mededingingsreglementering minstens zal moeten aangetoond kunnen worden dat (en hoe) het verbod tot internetverkoop voor het betrokken product bijdraagt tot de verbetering van de verdeling ervan, dat dit voordeel de consument ten goede komt en dat er geen andere wijze is om deze verbetering te realiseren. Bovendien mag het verbod tot verkoop via internet nooit een uitschakeling van de mededinging teweeg brengen. In de komende jaren zal er nog heel wat inkt vloeien over internetverkopen in het kader van franchising. Het is zaak voor franchisegevers om hierbij de juiste (juridische) koers te varen en desnoods hun contract aan te passen, teneinde de stabiliteit van hun netwerk te verzekeren.
Benoit Simpelaere, partner bij DBB, stelt dat indien men dus de internetverkoop wenst uit te sluiten in een franchiseovereenkomst, bijzondere aandacht zal dienen besteed te worden aan de formulering van de desbetreffende contractsbepalingen opdat men de mededingingsbeperking kan brengen onder de individuele vrijstelling in toepassing van de wettelijke uitzondering van artikel 101, lid 3 VWEU.
Daarbij dient voor ogen gehouden te worden dat zo de geldigheid van de bepaling wordt betwist op basis van de mededingingsreglementering minstens zal moeten aangetoond kunnen worden dat (en hoe) het verbod tot internetverkoop voor het betrokken product bijdraagt tot de verbetering van de verdeling ervan, dat dit voordeel de consument ten goede komt en dat er geen andere wijze is om deze verbetering te realiseren. Bovendien mag het verbod tot verkoop via internet nooit een uitschakeling van de mededinging teweeg brengen. In de komende jaren zal er nog heel wat inkt vloeien over internetverkopen in het kader van franchising. Het is zaak voor franchisegevers om hierbij de juiste (juridische) koers te varen en desnoods hun contract aan te passen, teneinde de stabiliteit van hun netwerk te verzekeren.
